کد مطلب:29526 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:136
خدای من! مرا به نور درخشان عزّت خود، ملحق كن[1] تا تو را بشناسم و از غیر تو روی گردانم، و از تو ترس داشته باشم و تو را مراقب خویش بدانم، ای شكوهمند و ارجمند![2]. 5068. امام علی علیه السلام - در توصیف رونده راه خدای عزّوجل -: او خِرَدش را زنده كرده و نفْسش را كشته است، آن سان كه [ جسم] سنگینش نزار و [ خوی ]خشنش لطیف گردید، و روشنایی پُر فروغی، برایش درخشید، و راه را برای او آشكار ساخت، و او را راه بُرد، و از دری به در دیگر كشانْد تا او را به درِ سلامت و سرای اقامت رسانْد. پاهایش با آرامش تن، در جای امن و راحت، ثبات گرفت به خاطر آنچه با دل خویش كرد و پروردگار خویش را راضی گرداند.[3]. 5069. امام علی علیه السلام - در دعایی كه به نوف بِكالی آموخت -: به آن نامت كه به وسیله آن، بر اولیای ویژه ات ظهور یافتی و از این رو، آنان، تو را یگانه دانستند و شناختند و تو را به حقیقت، عبادت كردند، از تو درخواست می كنم كه خودت را به من بشناسانی تا بر پایه ایمان حقیقی به تو، به پروردگاری ات اقرار كنم. ای خدای من! مرا از آنانی قرار مده كه نام بدون معنا را می پرستند، و مرا در لحظه ای از لحظه هایت در نظر بگیر كه دلم به شناخت ویژه خودت و شناخت اولیایت نورانی گردد، كه تو بر هر چیزی توانایی.[4]. 5070. امام علی علیه السلام: معنای «قد قامت الصلاة؛ نمازْ بر پا گردید» در اقامه نماز، این است كه هنگام دیدار و مناجات و برآورده شدن خواسته ها و دست یافتن به آرزوها و رسیدن به خدای عزّوجل و بزرگواری و گذشت و بخشش و خشنودی اش فرا رسیده است.[5]. 5071. نور البراهین: كمیل، به علی علیه السلام گفت: ای امیر مؤمنان! حقیقت چیست؟ فرمود: «حقیقت را برای چه می خواهی؟». گفت: ای امیر مؤمنان! آیا من رازدار شما نیستم؟ فرمود: «آری؛ امّا می ترسم كه آنچه از [ علم] من بر تو می تراود، افزون از گنجایش تو باشد!». گفت: آیا كسی چون تو، درخواست كننده ای را نا امید می كند؟ فرمود: «حقیقت، فهم جلالت های خداوند متعال بدون اشاره است». گفت: ای امیر مؤمنان! برایم بیشتر توضیح بده. فرمود: «نفی كردن موجود وَهْمی، همراه با [ باور به] درستیِ موجودِ شناخته شده است». گفت: برایم بیشتر توضیح بده. فرمود: «دریده شدن پرده، به خاطر تفوّق راز است». گفت: برایم بیشتر توضیح بده. فرمود: «جذب یكتایی برای صفت یگانگی است». گفت: برایم بیشتر توضیح بده. فرمود: «نوری است كه از بامداد ازل می درخشد و آثار آن، بر هیكل های توحید، هویدا می گردد». گفت: برایم بیشتر توضیح بده. فرمود: «شعله را خاموش كن كه چراغ، خود، نورافشان شد[6]. ![7].
5067. امام علی علیه السلام - در مناجات شعبانیه -: خدای من! پیوستن كامل به خودت را به من عطا كن، و دیدگان دل های ما را با نورِ نگرشِ به سوی تو، روشنی بخش تا دیده دل ها، حجاب های نور را بدرَد و به معدن عظمت برسد، و روح هایمان به عزّت قُدس تو درآویزد....